آهن پويا - فروش و صادرات آهن آلات

جوشکاری فورجینگ چیست؟

یکی از روش های بسیار رایج در روند اتصال میلگردها جوشکاری فورجینگ یا سر به سر میلگردها میباشد. در این روش شعله ای از ترکیب گاز اکسیژن به همراه یک گاز سوختی دیگر که معمولا این گاز استیلن است ایجاد میکنند و با استفاده از این شعله ی ایجاد شده ، دو سر میلگرد را تا حدی گرما میدهند تا دو سر میلگرد نرم شده و حالتی خمیری به خود بگیرد. سپس تحت اعمال فشار ، میلگردها را به یکدیگر متصل میکنند. این نوع اتصال طرفداران و همچنین مخالفان زیادی دارد. 

معایب جوشکاری فورجینگ

در دهه شصت میلادی ، روند اتصال میلگرد با روش جوشکاری فورجینگ بسیار رایج و متداول بوده است . در آن زمان مهندسان و ساختمان سازها بر این باور بودند که استفاده از روش فورجینگ سبب بالا بردن استحکام در مناطق جوش میشود و چون میلگردها به صورت اورلپ کنار یکدیگر قرار نگرفته اند و سر به سر جوش خورده اند ، موجب پایین آمدن هزینه ی مصرف میلگرد و صرفه جویی اقتصادی میگردد. اما پس از گذشت مدتی ، معایب این روش جوشکاری مشخص شد و دیگر خیلی مورد استفاده قرار نگرفت. 

برخی از معایب روش جوش فورجینگ با گاز اکسی استیلن عبارتند از :

1.در هنگام جوشکاری میلگرد از گاز اکسی استیلن برای حرارت دادن استفاده میکنند که هنگام استفاده از این گاز نمیتوان حرارت وارده به سر میلگردها را کنترل کرد و بنابراین این عامل میتواند روی کیفیت این روش اتصال اثر گذاشته و جز معایب آن به حساب می آید.

2.کارکردن با دستگاه های مورد استفاده در جوشکاری فورجینگ کاری بسیار تخصصی است و به نیروهای ماهر ، کارکرده و دوره دیده نیاز دارد و اگر از افراد کم تجربه استفاده کنیم ، کیفیت کار به مراتب پایین می آید. 

3.هنگامی که آرماتورها یا همان میلگردها حرارت ببینند دچار تغییر ساختار میشوند و تا مقدار قابل توجهی از مقاومتشان کم میشود. در نتیجه سازه هایی که میلگردهای آن ها از روش جوش سر به سر ساخته شده اند ، در مقابل باد تاثیرپذیر هستند. 

4.میزان تغییرات آب و هوایی به میزان قابل توجهی بر روی شدت کیفیت کار نهایی جوش فورجینگ یا جوش سر به سر میلگرد تاثیر دارد. به میزانی که آب و هوای منطقه سردتر باشد سبب کم شدن کیفیت و افزایش خاصیت شکنندگی در محل اتصال و جوشکاری میلگردها میشود. به همین جهت کیفیت کار در مناطق سردسیر و مناطق گرمسیر کاملا متفاوت هستند. 

5.دمای محیط روی سرعت سرد شدن قسمت های حرارت دیده شده تاثیر بسیار بالایی دارد. اگر زودتر و سریع تر از حد معمول سرد شود ، کیفیت جوش پایین تر آمده و قابلیت شکنندگی میلگردها از ناحیه ی جوش فورجینگ بالاتر میرود. 

6.میزان و مقدار فشاری که برای چسباندن دو سر میلگردها اعمال میشود باید سعی شود دقیق و یکسان باشد. حال اگر به هر دلیلی این فشار وارده کم و زیاد شود ، جوش خوردن میلگردها در تمام نقاط یکسان نخواهد بود و از استحکام میلگردها کم میشود. 

لوازم جوش فورجینگ

1.دستگاه برش سرد :

میلگردی که در روش جوش فورجینگ به کار برده میشود باید دارای سطحی کاملا صاف و صیقل دیده باشد. به طوریکه هرگونه زنگ زدگی ، خوردگی و له شدگی مانع کار خواهد شد. دستگاه برش سرد برای برش سطح مقطع میلگرد استفاده میشود تا بتواند در فرآیند جوش فورجینگ به کاربرده شود. استفاده از دستگاه های دیگر برای برش سطح میلگرد اصلا مناسب نیست و میتواند خطراتی را به بار آورد که جبران ناپذیر است. 

2.میله نگهدارنده ی میلگرد :

به میله نگه دارنده ی میلگرد کلمپ هم گفته میشود. از میله ی نگهدارنده ی میلگرد برای قرار دادن دو میلگرد در یک راستا استفاده میشود و این قسمت خود شامل اجزای گوناگونی از قبیل کلگی ، فک ثابت ، فک متحرک ، پیچ های تنظیم و پیچ های نگه دارنده میباشد. 

3.دستگاه اعمال فشار :

وظیفه ی اصلی این دستگاه ایجاد نیرو به وسیله ی فشار روغن میباشد که این کار توسط سیلندر هیدرولیک صورت میگیرد. در این قسمت میلگردها پس از گرم شدن به یکدیگر متصل میشوند و یا به ااصطلاحی میلگردها را به یکدیگر فوج میکنند. در این بخش فشار را متناسب با قط میلگرد میتوان بیشتر و یا کمتر کرد. شیر تنظیم فشار در این دستگاه به صورت دستی کار میکند.

4.مخزن ها ، لوله های عبور گاز ، شیرها و فشارسنج :

به دو مخزن در جوش سر به سر میلگردها نیاز داریم که یکی از این مخزن ها برای گاز استیلن و مخزن دیگری برای گاز اکسیژن مورد استفاده قرار میگیرد. هرکدام از این مخزن ها دارای شیرهایی هستند برای عبور گاز و فشارسنج هایی هستند که فشار گاز عبوری را سنجش و کنترل میکند. 

گازی که از این مخزن ها خارج میشود توسط لوله هایی به بیرون هدایت میشود . هرکدام از این مخزن ها دارای یک انیتور هستند که این مانیتورها دارای دو درجه است. یکی از این درجه ها به سمت خود مخزن میباشد که نشان دهنده ی فشار گاز داخل مخزن است و درجه ی دیگر نشان دهنده ی فشار گاز خروجی از مخزن میاشد. 

نکته ی بسیار مهم و قابل توجه این است که فشار مخزن اکسیژن باید بین 5 تا 7 bar و فشار مخزن استیلن باید 0.5 bar باشد. 

5.مشعل :

گازهای استیلن و اکسیژنی که توسط لوله ها به بیرون هدایت شده اند به یک مشعل میرسند و در داخل مشعل بایکدیگر ترکیب میشوند. از مخلوط گازهای اکسیژن و استیلن یک مخلوطی حاصل میشود که قابلیت اشتعال دارد که از آن به منظور گرم کردن سرمیلگرد و نرم و خمیری کردن آن مرد استفاده قرار میگیرد. این مشعل ها دارای شیرهای تنظیم کننده هستند که با تنظیم میزان خروجی گازهای اکسیژن و استیلن و کم و زیاد کردن این ترکیبات میتوان مخلوط گازی ب ویژگی های متفاوت ایجاد کرد که بر روی ویژگی های شعله ی حاصله تاثیر دارد و بسته به کاربرد مورد نظر این تغییرات اعمال میشود. 

شیرهای تنظیمی که بر روی مشعل قرار دارند به رنگ آبی و قرمز میباشند. شیر تنظیم آبی برای کنترل خروجی گاز اکسیژن و شیر تنظیم قرمز برای خروجی گاز استیلن میباشد. 

دیگر اجزای مشعل ها عبارتند از :

1.شیرهای یک طرفه یا فلش بک ها

2.دسته ی مشعل و کلید فرمان

3.حلقه ی آتش یا نازل های جوشبی