آهن پويا - فروش و صادرات آهن آلات

در ماه های اخیر بازار فولاد و محصولات فولادی با التهاب چشم گیری روبرو بوده و قیمت آهن آلات رشدی عجیب و دور از انتظار را تجربه کرده است. 

این رشد در حالیست که در این بازه زمانی مصرف فولاد با رکود مواجه بوده است، یعنی تقاضای برای مصرف واقعی این فلز وجود ندارد. 

گفتنی است آمار تولید و مصرف فولاد در کشور مشخص است. تمامی فعالین این حوزه نیز اذعان دارند با توجه به این آمار، محدودیتی در تولید فولاد و محصولات وابسته به آن وجود ندارد و با هیچ کمبودی در این زمینه روبه رو نیستیم. در چنین شرایطی رشد قابل توجه نرخ را باید یکی از دلایل افزایش نرخ فروش آهن آلات در بازار دانست، یعنی قیمت بسیاری از محصولات فولادی از نرخ دلار پیروی می کند و از این رو با رشد نرخ ارز، نرخ فروش آهن آلات نیز افزایش یافته است. 

اختلاف میان نظام توزیع و تولید باید علت دیگر گرانی دانست، زیرا نظام توزیع تولید فولاد در کشور ما از یک روند یکسان پیروی نمی کند. در واقع در بازار کنونی هر فعالی به دنبال منفعت شخصی بوده و نظام توزیع عملا از میان رفته است. 

متاسفانه در شرایط کنونی نظرات اتحادیه ها اصلا مورد توجه سیاست گذاران قرار ندارد. تولیدکنندگان قیمت را تعیین و رانتخواران نیز از این وضعیت بی سر و سامان استقبال می کنند. در حالیکه اگر از حضور اتحادیه ها و فعالان صنفی استفاده شود، می توان از حضور آنان برای رفع مشکل رشد بی سر و سامان قیمت محصولات فولادی، بهره گرفت. 

با این وجود، اکنون سیاست‌های مرتبط با زنجیره فولاد بدون توجه به نظرات اتحادیه اتخاذ می‌شود. این دست سیاست‌ها نیز اغلب به ضرر مصرف‌کننده نهایی خواهد بود. به اعتقاد ما میلیاردها تومان پول در این حوزه جابه‌جا می‌شود، افراد مقصر در این زنجیره باید شناسایی و بازخواست شوند.

در موقعیت کنونی و پس از شیوع کرونا در جهان، نظام تولید در تمام دنیا با اختلالاتی روبه‌رو شده است. در چنین شرایطی از فولادسازان کشور انتظار می‌رود اولویت خود را بر تامین نیاز بازارداخلی متمرکز کرده و در ادامه به فکر صادرات باشند. اما متاسفانه در مواردی تامین نیاز داخل در اولویت فولادسازان قرار نمی‌گیرد و گاها برخی تولیدکنندگان صادرات را به فروش در بازار داخلی ترجیح می‌دهند.

به همین دلیل نیز شاهد آن هستیم که برخی واحدهای نورد فولاد در تامین شمش مورد نیاز خود برای تولید محصولات فولادی با چالش روبه‌رو هستند. در چنین موقعیتی، سیاست‌های اشتباه سیاست‌گذاران در وزارتخانه نیز مزید بر مشکلات شده است، چراکه با اقداماتی مانند ابطال معاملات، این بازار را بیش از پیش ملتهب کرده‌اند و نوردکاران در تامین مواد اولیه مورد نیاز خود برای تولید با کمبود مواد اولیه روبه‌رو شده‌اند که در روند صعودی قیمت‌ها موثر بود.

این گونه سیاست های اشتباه همچنان ادامه دارد. به عنوان مثال، تعیین سقف فروش برای آهن آلات را باید یکی از همین استراتژیهای اشتباهی دانست که در مواردی از سوی متولیان اجرایی می گردد. این اقدامان نه تنها نتیجه ی مثبتی به دنبال ندارد و تاثیری در رفع تنش های موجود در بازار فولاد نخواهد داشت، بلکه می تواند زمینه فساد را بیشتر فراهم کند؛ یعنی فرصتی را برای سودجویی در اختیار عده ای قرار می دهد؛ بنابراین چنانچه قرار بر تعیین سقف قیمتی قرار گیرد باید بدون تردید از فعالان این حوزه نظرخواهی و در نهایت تصمیمی اخذ شود که پیامدهای کمتری را به دنبال داشته باشد.
گفتنی است تبدیل آهن و فولاد به کالای سرمایه ای از دیگر علل اصلی رشد قیمت ها در این بازار است. 

یعنی در شرایطی که اقتصاد کشور با بی ثباتی روبرو شده است، مردم تمایل آنچنانی به پول نقد ندارند و ترجیح می دهند پول نقد سرمایه خود را به سرمایه گذاری اختصاص دهند.
در این موقعیت، تقاضا برای خرید آهن آلات نیز افزایش پیدا کرده و زمینه برای رشد کاذب قیمت را فراهم می کند.