آهن پويا - فروش و صادرات آهن آلات

با توجه به اینکه بخش معدن و فولاد هر دو از درجه اهمیت بالایی برخوردارند و پیوسته به هم مرتبطند، از این رو فعالیت صادراتی در هر دو بخش می‌تواند برای بازرگانان مورد اهمیت باشد.

در حوزه فولاد، قیمت جهانی و بنچ مارک علی‌القاعده رفرنس جهانی ، مدنظر فعالان حوزه قرار می‌گیرد و در کار بازرگانی می‌توان با مذاکره بیشتر با خریداران آنها را متقاعد کرد که قیمت جهانی را به عنوان ملاک خود در نظر بگیرند.

نکته ی مهم در مورد صادرات محصولات معدنی این است که  عایدی صادرکنندگان مواد معدنی این گروه از زنجیره بسیار کمتر از آن چیزی است که تصور می‌شود؛ به نحوی که  حتی از طریق این عایدی  قادر نیستند که  در فرآیند‌های توسعه‌ای در بخش معدنی زنجیره ارزش ، به انجام سرمایه‌گذاری اقدام کنند.

مشکل اصلی در سطح کلان اقتصاد تحریم‌ها است و شاهدیم که این تحریم‌های ظالمانه  روز به روزشدیدتر می‌شوند. از سویی کشور چین در جایگاه شریک تجاری ایران مدتی است در رابطه با خرید محصولات معدن و صنایع معدنی همکاری‌های لازم را انجام نمی‌دهد. اخیرا شاهد آن بودیم که بسیاری از کشتی‌های ایرانی ‌حامل  فولاد، کلینکر و محصولاتی نظیر مشتقات سنگ‌آهن برای تخلیه بار دچار مشکل شده‌اند.

چنانچه دولت تصمیم بر حمایت  صادرات محصولات معدنی و محصولات فولاد را  دارد ، باید قوانین دستوری را کنار بگذارد، زیرا به صورت دستوری در رابطه فولاد و چرخه زنجیره فولاد همانی رخ می‌دهد که از دو سال پیش آن را تجربه کردیم. اکنون مشاهده میکنیم مردم روند هیجانی برای خرید فولاد در داخل بورس و خارج از آن دارند که نشان دهنده ی  تمایل تجار برای خرید و انبارکردن محصولات با توجه به رشد قیمت روز به روز این قبیل محصولات است.

 اکنون شاهدیم که صادرات آهن اسفنجی عملا امکان‌پذیر نیست؛ این شکل دستوری به صورتی در خصوص آهن اسفنجی و عرضه آن در بازار‌های صادراتی از دو سال پیش مشکل‌ساز شده که هر از گاهی برای کنترل بازار داخلی شاهد این رویداد هستیم. به طوری که بازار داخلی فولاد یک بازار مصرف واقعی نیست

در این برهه از اقتصاد که  پول ملی در حال ضعیف شدن است تجار بر این باورند که اگر به جای حفظ پول، کالایی را خرید  و انبار کنند، بهتر است. از طرفی لزوما نتایج معاملات در بورس کالا نیز به مصرف مستقیم در ساخت و ساز نمی‌رسد. مدتی است شاهد آن هستیم که قیمت ملک رونق پیدا کرده، اما ساخت و ساز روال و رواج همیشگی را این اقدام صحیح نیست، چرا که چینی‌ها اکنون به خرید فولاد تمایل نشان می‌دهند. از این باب نمی‌توان مطمئن بود که چین همیشه درخواست خرید داشته باشد.

حجم آخرین صادرات فولاد ایران به چین ، به مرداد و شهریور ماه سال 1396 باز می‌گردد و  همین امر نشان می‌دهد که چین همیشه پای ثابت خرید محصولات ما نیست. 

از طرفی پیش‌بینی‌ها نشان دهنده ی آن است  زمانی که وضعیت اقتصادی تحت تاثیر کرونا در اروپا و خاور دور و خاورمیانه (یعنی در سال 2021) بهتر شود، نسبت تولید و عرضه فولاد افزایش می‌یابد. در این میان چین باز هم نسبت به کاهش خرید، کاهش واردات و کاهش تولید اقدام‌ خواهد کرد. بنابراین ما باید از شرایط فعلی که مشتری برای محصولات وجود دارد، به خوبی استفاده کنیم. هر اقدام دستوری در مورد کاهش نرخ ارز یا قوانین دستوری در رابطه با عدم صادرات محصول تاثیر زیادی در تولید محصولات معدن و صنایع معدنی می‌گذارد و این تاثیر به طور مستقیم در صادرات  مشخص است  در نهایت بر تولید محصولات این حوزه اثر دارد. واین یعنی رابطه تولید و صادرات تابعی از یک حرکت پینگ‌پنگی است.

اگر به صورت موردی جلوی صادرات را بگیریم و آنها نتوانند به طور مستمر خرید انجام دهند، انتظار اینکه  دوباره تجار مقصد ایران را انتخاب کنند، انتظار غلطی است. در خصوص  صادرات آهن اسفنجی شاهد آن بودیم که پیش از این  کشورهای هند و عمان خریدار این محصول بودند، اما به محض دخالت دولت کار متوقف شد و اگر در این مقطع دولت صادرات آهن اسفنجی را آزاد کند خریداران قبلی دیگر تمایلی نشان نخواهند داد، چرا که مقصد خرید را به دلیل عدم تداوم روند خرید، تغییر داده‌اند. همان‌طور می‌توان یادآوری کرد که سال گذشته صادرات اسفنجی به ترکیه شروع شد، اما به علت اعمال محدودیت‌هایی متوقف شد.

عدم ثبات قوانین دولتی، باعث ضرر و زیان تجار ایرانی و خارجی و شرکت ها می‌شود و همین موضوع سبب می‌شود تمایل آنها برای خرید و صادرات مواد معدنی به همراه جایگاه صادراتی ایران در سطح بین‌المللی از بین برود.