آلیاژ فلزی است که از دو یا چند فلز به دست می آید . به طور مثال : برنج ، آلیاژیست که از ترکیب ( مس) و ( روی) به دست آمده است . از پختن دو فلز مس و روی فلز برنج به دست می آید .
تعریف آلیاژ
آلیاژ فلزی است که از دو یا چند فلز به دست می آید . به طور مثال : برنج ، آلیاژی است که از ترکیب ( مس ) و ( روی ) به دست آمده است . از پختن دو فلز مس و روی فلز برنج نیز به دست می آید . بعضی اوقات از مخلوط شدن فلز با یک غیر فلز آلیاژ به دست می آید . آلیاژ ها مقاومت و سختی زیاد تری تا فلز ها دارند مثلا وقتی آهن و کربن مخلوط می شود و فولاد به دست می آید ، فولاد سخت تر و محکم تر از آهن می باشد و وقتی به فولاد ( کرم ) اضافه می کنند به فلز زنگ نزن تبدیل می شود .
تاریخچه آلیاژ ها
تولید آلیاژها ، سابقه طولانی دارد و شاید به زمانی مربوط است که انسان فلز را شناخت.
اولین آلیاژ ها از فلزاتی ساخته شده که در دسترس انسان ها بسیار فراوان بود .
مس ، سرب ، روی ، قلع از اولین فلزاتی بودند که انسان از آن ها آلیاژ ساخت .
ویژگی آلیاژ ها
بعد از مخلوط شدن عناصرتشکیل دهنده آلیاژ ، خواص همه ی عناصر تشکیل دهنده در آلیاژ ترکیب می شوند . مثل حل شدن شکر در آب ، یک عنصر در دیگری حل می شود . آلیاژ ها از ذرات بسیار کوچکی تشکیل شده اند . به این ذرات یا دانه ها حرارت لازم داده می شود و بعد از سرد شدن مواد به دانه های ریزتری تقسیم بندی می شوند . بیشتر آلیاژها از فلزات تشکیل دهنده شان سخت تر هستند .
آلیاژ ها به دو دسته آهنی و غیر آهنی تقسیم می شوند.
آلیاژ های آهنی
فلز پایه در آن ها آهن است . اگر در آن ها فلزی غیر از آهن باشد به آن آلیاژ غیر آهنی می گویند . آنها به دودسته تقسیم می شوند :
1-فولاد
2-چدن
فولاد
مهم ترین آلیاژ های آهنی فولاد است که مواد تشکیل دهنده ی آن ترکیبی از آهن و کربن می باشد . معنای آلیاژ از یک واژه فرانسوی گرفته شده و معنای آن ترکیب دادن است.
فولاد در ساختمان سازی ، پل سازی ، ساخت وسایل مختلف کاربرد دارد.
انواع آلیاژهای آهن
- فولاد های ساختمانی :
تیرآهن ، نبشی ، پروفیل ، قوطی ، ناودانی ، میلگرد های آجدار ورق ساختمانی و ...
- فولاد های عملیات حرارتی شونده :
این فولاد ها به صورت خام و در مرحله قبل حرارت دادن هستند و ترکیب اصلی آن ها نیکل و کروم است .
- فولاد های سخت شونده سطحی :
این نوع فولاد ها تا مغز آبکاری و سخت شده نمی شوند، مقدار کربن آن ها خیلی کم و کربن دهی به صورت سطحی است.
- فولاد های فنر :
روی مقطع میلگرد وجود دارد،دارای ویژگی ارتجاعی است و در برابر سایش و حرارت مقاوم است .
- فولاد های یاتاقان :
معروف ترین آن ها ( cr6100 ) فولاد ابزار سرد کار - فولاد ابزار گرم کار هر دو نوع ویژگی هایی مشابهی دارند .
- فولاد های مقاوم به حرارت :
به فولاد های آتش خوار معروفند و به صورت ورق لوله ساخته می شوند ، بیشترین استفاده این فولاد در صنعت نفت و پتروشیمی است .
- فولاد ها ی زنگ نزن :
این نوع فولاد به دو دسته فولاد بگیر و نگیر تقسیم می شود. فولاد بگیر دارای نیکل کم و افزودنی کربن زیاد و فولاد نگیر دارای نیکل و کروم زیاد ولی کربن کم است.
- فولاد زنگ نزن نسوز :
دارای تحمل حرارت تا 1400 درجه سانتی گراد است .
- فولاد های تند بر :
دارای ترکیبات تنگستن و کبالت که موجب سرعت انتقال حرارت می شود.
چدن
خانواده ای از آلیاژ های آهنی هستند که از آهن ، کربن به دست آمده اند.
انواع چدن ها
1- چدن خاکستری
2- چدن دایتل
3- چدن سفید
4- چدن مایبل
5- چدن گرافیت فشرده ( نشکن )
چدن خاکستری :
چدن خاکستری ریز ، ساختار گرافیتی خاصی دارد که باعث می شود مقطع شکست آن ها به رنگ خاکستری باشد . پر کاربرد ترین ماده ریخته گری محسوب می شود .
چدن سفید :
از آنجایی که در این چدن ها ، شکست در امتداد صفحات کاربید آهن رخ می دهد مقطع شکست کریستالی آنها سفید است .
چدن مایبل:
چدن مایبل یا چکش خوار معمولا از نوع چدن های کم آلیاژ یا بی آلیاژ هستند . آنها خواص مکانیکی ، چکش خواری و عملیات آنیل کاری دارند .
چدن گرافیت فشرده ( نشکن ):
وقتی به ذوب کردن چدن خاکستری قبل از ریخته گری مقداری منیزیم یا سدیم اضافه می کنند باعث تغییر شکل ذرات گرافیت می شود . انعطاف پذیری چدن نشکن نسبت به چدن خاکستری بیشتر است .
موارد استفاده از چدن :
از چدن برای ساخت پل ، ماشین آلات ، لوله ها ، در پوش چاه های خیابان استفاده می شود .
آلیاژ های غیر آهنی:
فلز پایه در آن ها ، غیر آهن است . انواع فلزهای غیر آهنی عبارت اند از :
آلومینیوم:
آلومینیوم ها بسیار سبک هستند و در ساختن هواپیما ، وسایل نقلیه موتوری ، فضا و موشک و ... کاربرد دارد .
سرب:
در ساختن الکترود های باتری های قوی به کار می رود .
روی:
در ساخت اتومبیل کاربرد دارد .
طلا – نقره:
در جواهر سازی مورد استقاده قرار می گیرد ، این فلزات نرم هستند و با بقیه فلزات ترکیب می شوند .
عناصر آلیاژ ساز:
1- کربن
2- سیلیسیم
3- منگنز
4- فسفر
5- گوگرد
6- کروم
7- مولیبدن
8- وانادیم
کربن:
استحکام کششی را افزایش می دهد . کربن ، فولاد را سخت کرده و عملیات را حرارت پذیر می کند . قابلیت سخت کاری سطحی فولاد با کربن را افزایش می دهد.
سیلیسیم:
در تولید فولاد به دلیل زیاد بودن اکسیژن ، به عنوان یک عنصر اکسیژن زا به کارمی رود . این عنصر استحکام کششی فولادرا افزایش می دهد .
منگنز :
1 درصد منگنز به فولاد ، در حالت بدون عملیات حرارتی ، کشش و تنش تسلیم فولاد را افزایش می دهد . فولاد های منگنز دار باید در دمای بالا قرار بگیرند .
فسفر:
قابلیت چقرمگی فولاد را کاهش می دهد و باعث افزایش قابلیت ماشین کاری می شود.
گوگرد:
گوگرد نیز مانند فسفر عمل می کند .
کروم:
کروم معمولا برای فولاد هایی که تحت عملیات حرارتی بالا قرار گرفته اند ، یک عنصر آلیاژی مهم است .
مولیبدن:
به دلیل خواص مختلف فولاد به وسیله مولیبدن ، کاربرد این عنصر اجتناب ناپذیر شده است . این عنصرشکنندگی در فولاد را کاهش می دهد . همچنین باعث مقاومت گرمایی فولاد می شود .
نیکل:
خاصیت چقرمگی فولاد را حتی در دمای پایین بهبود می دهد و قابلیت سخت پذیری فولاد را افزایش می دهد .
وانادیم:
استحکام کششی فولاد را بالا می برد و حساسیت به دمای بالا را کاهش می دهد .